Ha Lieverds!

Eindelijk was het dan zo ver, papa & mama, Katja & wouter en natuurlijk Jeffrey kwamen op bezoek. Ik had er erg veel zin in om ze te zien. Terwijl ik ze op Hato op stond te wachten had ik gewoon wat kriebels in mijn buik, ik vond het best spannend, vooral om Jeff weer te zien. Na een warm welkom gingen we naar Bon Bini, het appartementencomplex waar ze zouden verblijven.

Ik heb gelukkig veel leuke dingen met ze kunnen doen, omdat Roos stagedagen alleen zou doen. Haar ouders komen na de mijne, dus dan draaien we het boeltje even om. Mooi geregeld!

Ik heb ze mijn stage laten zien, dat was even puffen, want in dit warme weer moesten ze er wel even netjes uitzien om mijn stage te kunnen bezoeken. Het was rustig want de cliënten lagen allemaal op bed. Stage gaat erg snel. We beginnen zo langzamerhand met het afronden van de therapieën. Dat is best nog wel gek, want je hebt in die weken toch echt wel een band op gebouwd met mensen. Een cliënt zei het vandaag nog tegen mij. Hij vertelde me dat hij een vertrouwensband had opgebouwd met mij en dat hij het jammer vond dat ik bijna weer weg zou gaan. Wat ik vandaag trouwens ook nog meegemaakt heb op stage was best bizar. Ik ging de mannen van Pico Plata therapie geven en ik liep achteraan terwijl de begeleider het hek opendeed. Het hek werd weer op slot gedaan en de cliënten gingen zoals altijd netjes onder het prieeltje staan ( zoals we het open huisje waar we samenkomen noemen). Al snel bleek er een te missen en diegene rende als een dolle over het veld. In eerste instantie dachten we dat hij zich even moest uitleven en wilde rennen, maar al snel besefte ik dat het eruit zag als vluchten. Ik probeerde hem nog te roepen en wilde hem gaan halen. Maar hij was al zo ver weg dat ik hem alleen nog maar over het hek kon zien klimmen. Er was gewoon iemand weggelopen en dat in mijn therapie. Iedereen was erg verbaasd en ook wel geschrokken, want waarom zou hij dit nou doen, hij mocht bijna naar huis. Ik wilde de begeleiders gaan waarschuwen en terwijl ik bij het hek stond voelde ik me opgesloten. Alles zat op slot, dus ik als een gek duwen en trekken aan het hek totdat iemand mij hoorde. Ik had er een beetje een dubbel gevoel bij, stiekem leek ik het heel goed te begrijpen waarom iemand hier weg wilde en gaf ik hem groot gelijk. Ik ben benieuwd of hij volgende week weer terug is. Uiteindelijk heb ik nog moeten tekenen dat ik getuige was geweest en heb ik de therapie voortgezet.

Weer even terug naar de gezellige tijd met mijn familie. We hebben een aantal actieve dingen gedaan zoals de Christoffelberg beklommen. Dit is de hoogste berg van het eiland en vanuit de top heb je een super mooi uitzicht. Bij onbewolkt weer kan je het hele eiland zien en als je geluk hebt kan je Venezuela zien liggen. De tocht ernaar toe was nog best wel zwaar. Vooral het laatste stukje was een geklim. Na een goed ritme te hebben gevonden waren we zo boven. Wat een uitzicht! Je kon de randen van het eiland helemaal zien. Wat voel je je dan vrij, heerlijk op een rotsje zitten en om je heen kijken, prachtig! Na dit avontuur zijn we onder de sterren bij Mambo een film gaan kijken.

Ik heb papa meegenomen naar Papiamentse les. In de auto werkte hij hard aan zijn eerste Papiamentse woordjes, zodat hij goed voor de dag zou komen bij onze Gerda. Hij moest vooral niet in een hoekje gaan zitten, nee hij moest zich mengen bij onze groep en hij had het geluk om naast Gerda te zitten. Gerda blijft een geval apart en Papa vond het een hele ervaring!

Ik ben hier ondertussen ook al voor de tweede keer in het ziekenhuis geweest. Terwijl ik op stage was, is de rest gaan mountainbiken. Dit verliep helemaal goed totdat onze pap een smakkerd onderuit maakte. De tourguide vond het 'bong' en kon er verder weinig aan doen. Vol goede moed ging pa s middags nog met de mannen mee driften in het wilde gebied. Niet wetende dat hij 's avonds in het ziekenhuis zou belanden. Eenmaal in het ziekenhuis was het weer lang, lang, heel lang wachten en met de conclusie gekneusde rib konden we onze reis vervolgen en gingen we naar een concertje van Ilse de lange. Erg leuk, een beetje meezingen op het strand, onder de sterrenhemel.

We zijn ook met z'n allen naar Klein Curaçao geweest. Dat is een eilandje, twee uur varen vanaf curaçao. Het is een dorre vlakte met super mooi water en een mooi strand. Het is een onbewoond eilandje. Op de boot stonden we als boegbeelden voorop en de boot ging steeds meer klappen maken op het water waardoor het water omhoog kwam en 'splash' we werden steeds weer nat. We moesten ons goed vasthouden en doorweekt waren we! Super leuk, onderweg de vliegende visjes bewonderd en helaas lieten de dolfijntjes zich vandaag niet zien. Voor Roos en Katja was het een minder leuke ervaring, want hun maagjes draaide in het rond en gedurende de bootreis zagen ze groen en geel. Na het zien van hangende mensen over de rand, kreeg ik het toch ook wel even moeilijk. Toen maar even gestaard naar de horizon. Op klein Curaçao zelf was het echt geweldig. Het blijft zo'n mooi eilandje en je kan er leuk snorkelen. Tijdens het snorkelen hebben we zeeschildpadden gespot. Wat een onwijs mooie beesten, ze lijken echt te vliegen door het water. We hebben er heel lang mee gezwommen, ik raakte er een beetje verslaafd aan. Ze hebben echt een rust om zich heen hangen! Ik hoop binnenkort ook grote zeeschildpadden te spotten. We hebben genoten van het uitzicht, strand, water, barbecue enz. en niet te vergeten dolfijnen gekeken aan de rand van het water!

Jeffrey en ik zijn op een avond met een groep naar het quarantaine huis gegaan. Dit is een huis bovenop een berg waar vroeger de zieke mensen van de boot werden gebracht. Ze lagen op een brancard en werden tussen twee palen gelegd. Deze mensen bleven hier dan veertig dagen en gingen dan weer terug naar huis. Of slechter ze haalden het niet en ze werden in de zee gegooid. Dit huis is precies gebouwd zodat de wind erdoorheen kan waaien. Er rust een fabeltje op, namelijk dat het er spookt. Nu waren wij daar wel benieuwd naar en gingen eens een kijkje nemen. In de donkere nacht bezochten we het huis en ik vond het toch wel een beetje spannend. Met Jeffrey de held aan mijn hand betraden wij als eerste het huis. Jeff ging meteen weer aan een of andere balk hangen. Na een rondje te hebben gelopen, de put hebben bezocht en de trap hebben beklommen, kwamen we tot de ontdekking dat het heel erg meevalt. Wel leuk om elkaar een beetje op te fokken en onnozel te gaan kijken. Na dit spannende verhaal zijn we op Wet & Wild gaan genieten van The golden Earing. Wat een drukte, door de zee op zoek naar een plekje om te staan, het is gelukt en we hebben er een leuk feestje van gemaakt!

Met Jeffrey ben ik nog gaan windsurfen. Ik was helemaal van plan mijn kunsten over te brengen op hem en met hem te trotseren over de zee. En ja hoor je verwacht het al, het duurde maar even en meneer stond stabiel op zijn plankje en ging als een prof door het water. Wat leert hij snel! Erg leuk. Met Jeffrey heb ik ook nog een tocht gemaakt in onze jeep. We zijn het wilde land van Curaçao op gaan zoeken en kwamen uit bij de oude landingsbaan waar vroeger en volgens mij nu ook nog veel drugs wordt gesmokkeld. We hebben geprobeerd om op te stijgen met onze auto, maar helaas wilde dit niet echt lukken. We hebben heerlijk op een rots gezeten... en naar de zee gekeken, wat een leven! Daarna zijn we naar Hofi Pastor gegaan. Een mooi stukje natuur met een kerkje waar vroeger veel verboden kerkdiensten werden gehouden voor de slaven. In Hofi Pastor zijn we gaan picknicken onder de mangobomen en hebben we een stuk gewandeld. Zoals normaal houden we ons niet altijd aan de regels en zijn we de twee paden door elkaar gaan lopen en ook nog eens tegen de richting in. Mooie leguanen gezien en bijna verdwaald. Ik zag ons al helemaal zitten en het pikke donker in een soort van bos. Gelukkig was dit niet het geval. We sloten de dag af met een mooie en romatische zonsondergang bij grote knip.

Met mama heb ik schildpadden gespot bij de turtuga trail vanaf een hoge rots. Op dit hele mooie plekje kreeg ik geen goed nieuws en ik zal dat daarom ook nooit meer vergeten. Wat een contrast kan er op sommige momenten zijn en ik besefte maar weer eens dat ik vooral niet moet vergeten om te blijven genieten.

Op een dag hebben we gezellig gefrisbeed met lokale kids. Ik vraag me nog steeds af of ze al weleens een frisbee hadden gezien. Op een gegeven moment gingen we de frisbee vangen met onze armen en hoofd. Grappig dat ze dat dan na gaan doen. Ze kregen er geen genoegen van, maar op een gegeven moment moesten ze weg en ze zijn dan ook weg voordat je het weet. Een Ayo zat er niet echt in.

We hebben met z'n allen nog heerlijk gegeten bij Hooks Hut, met onze voetjes in het strand genieten van een maaltijd. We zijn naar Boca tabla en Shete boca geweest waar mooie inhammen te zien zijn. Ik heb Jeff kennis laten maken met het lokale dansen en we hebben samen ook de voetjes van de vloer gehaald. Ik ben verkocht, nu hij nog.. straks salsales in Nederland?! Kom maar op met die basic, crossbody leadge, turn en de number one.

Ik heb genoten van het bezoek, het ging wel snel voorbij, vooral de eerste week. Voor mijn gevoel heb ik echt een beetje vakantie kunnen vieren met mij familie. Ik was wel ineens uit mijn ritme, dat was wel raar. Ik vond het mooi om mijn stukje leven hier te laten zien, zodat ze nu een beetje weten waar ik het over heb. Na een lange vertraging moest er ook weer afscheid genomen worden. Ik kon meteen door naar de salsaboot en mambo! Want onze Jeroen was jarig en om twaalf uur moest er toch echt een taart met kaarsjes zijn. En ja, die was er, we hebben gezongen en gefeest. De volgende dag zijn we gezellig gaan picknicken met wat vrienden.

We zijn ondertussen ook alweer aangehouden door de politie. We konden geen papieren laten zien en dat werd dus een flinke boete. Corrupt als het hier is, zou de boete thuis verscheurd worden.. als het goed is.. onze rammelbak is nu ook niet meer in staat om ons te vervoeren. De hele versnellingsbak is kapot.

Als laatste wil ik jullie nog vertellen dat de tickets voor onze backpack reis binnen zijn. YES! Nog een maandje en dan zullen we van Panama naar Costa Rica trekken. Ik heb echt super veel zin in dit avontuur!

Veel liefs vanaf het nog steeds zonnige eiland!